We blijven erbij: vroeger waren bijnamen van raceauto’s beter. Toen had je nog het Rode Varkentje van Porsche en de Batmobile van BMW. En wat dacht je van de Breadvan – het broodbusje? Nederlandse ontwerper Niels van Roij doet oude tijden herleven en heeft in opdracht van een klant een nieuwe Breadvan gebouwd. Zijn missie was om de ‘iconische raceauto te vertalen naar een modern auto-ontwerp’. Je mag de Breadvan Hommage gerust een Ferrari 550 Shooting Brake noemen. Carrosseriebouwer Bas van Roomen verlengde de daklijn van de Ferrari en ook de neus werd grondig onder handen genomen.
Oplettende kijkers zien twee dingen: er staat nergens een Ferrari-logo en achterop zit een dikke sticker van Fanatec. Dat zit zo: Ferrari leerde van di mama nooit om lief te delen. Iedereen die met het Ferrari-merk aan de haal gaat, kan een brief verwachten van de advocaten uit Modena. Dit Nederlandse project is zogenaamd dus niet op basis van een Ferrari 550 Maranello, maar op basis van ‘een Italiaanse V12 gran turismo coupé’. In het volledige persbericht van 1.500 woorden over deze Ferrari Breadvan Hommage wordt het Italiaanse merk niet één keer genoemd. De Fanatec-sticker is eenvoudig uit te leggen. De fabrikant van mooie simrace-stuurtjes is de eigenaar van de Breadvan Hommage.
Het project begint bij Niels van Roij altijd met een flinke lading snelle schetsen. Aan de hand van deze schetsen kiezen Niels en de klant de richting die het ontwerp op moet. Uiteindelijk volgt er dan een definitieve schets. Dat is het moment dat de Ferrari 550 Maranello de werkplaats in gaat en ontleed wordt. De boetseerklei wordt op een metalen frame op de basisauto aangebracht. Wanneer de kleivorm goed is, gaat de metaalbewerker aan de slag. Ook het volledige interieur is onder handen genomen met koolstofvezel, alcantara en aluminium. Het ‘che importa’ dat je op de teller ziet, is Italiaans voor ‘wie kan het schelen’.
De originele broodjesbus kwam tot stand toen coureur Graaf Volpi di Misurata een streepje voor wilde hebben op de andere Ferrari 250 GT SWB’s. Hij ging met zijn 250 naar ingenieur Giotto Bizzarrini met de opdracht om de auto lichter en sneller te maken. Het resultaat was de Ferrari 250 GT SWB ‘Breadvan’. De motor lag verder naar achteren en lager in de carrosserie dankzij een dry-sump systeem. De langere daklijn, waar de auto zijn naam aan dankt, zorgde voor minder luchtweerstand.
De aanpassingen wierpen hun vruchten af: tijdens de 24 Uur van Le Mans in 1962 was de Breadvan goed onderweg naar de overwinning. Helaas moest de auto afhaken vanwege problemen met de aandrijflijn. Hierna won de Ferrari nog wat losse races, maar hij kon nooit de legendarische Le Mans-titel binnenslepen.
Niks mis mee! Handig boodschappen autootje !
Net een lijkwagen