Rijtest AM Valkyrie, maar dan virtueel

We weten inmiddels genoeg over de Valkyrie om vast te kunnen stellen dat het de snelste en meest extreme auto voor de openbare weg zal worden die ooit is gebouwd. Er zijn auto’s met een hogere topsnelheid, en met meer vermogen, maar qua enige echte meting van algehele prestaties – dat is een rondetijd – is deze Aston Martin uniek. We weten hoe hij eruit gaat zien, hoe hij gaat klinken, en we kunnen je zelfs al vertellen in welke mate hij onderstuurt in de verraderlijke Pouhon-bocht op Spa (antwoord: amper). En dat terwijl Aston alleen nog maar het prototype nummer 1 van de Valkyrie heeft laten zien, al was het met een motor erin, op de recente autoshow in Genève. Tot voor kort bestond de auto louter en alleen in de virtuele wereld. Dit is eigenlijk, ergens, gewoon een extreem autosportproject – maar dan met een kentekenplaat – en daarom gebruiken Adrian Newey en zijn team dezelfde methodologie die Red Bull verschillende Formule 1-wereldkampioenschappen heeft gebracht. Inclusief het rijden.

De snelste auto van Aston Martin ooit

Aston Martins high-performance-testrijder Chris Goodwin houdt zich inmiddels al maanden van de straat met de snelste Aston ooit, teneinde de ophanging scherp te slijpen en de aerodynamica te perfectioneren – zonder dat de auto bestaat. En nu hebben de vriendelijke mensen van Aston me uitgenodigd om ons te laten zien hoe hun werk vordert. Met andere woorden: dit wordt mijn eerste virtuele autotest ooit. Een Formule 1-team heeft, zo lijkt het, heel wat mensen in dienst. De parkeerplaats voor het hoofdkwartier van Red Bull in het Engelse Milton Keynes staat namelijk helemaal tjokvol, en ook de straten eromheen staan vol geparkeerde auto’s. Het krioelt er van de activiteit.

De receptie is een tempel die is gewijd aan de racesuccessen van het team, en aan de rechterkant van de beveiliging bevindt zich een deur die naar de droom van elke gamende tiener leidt: een volledig werkende simulator. Het is er donker, benauwd en er is een kleine antichambre waarin zich de racelaarzen en -handschoenen bevinden van de mensen die dit hun kantoor noemen, plus een enorme ijskast die is gevuld met de energiedrank die dit allemaal bekostigt. Goodwin legt uit wat er heden zal worden gedemonstreerd – rondjes op Spa-Francorchamps in wat ze een ‘generieke’ supercar noemen, versus een oudere configuratie van de Valkyrie. De generieke auto is een machine waarvan de prestaties en rijeigenschappen losjes zijn gebaseerd op die van her en der bestaande 700 pk sterke sportwagens – niet op een specifiek merk of model. De simulator zelf is erg James Bond en ik vind ’m behoorlijk intimiderend. Hij staat hoog op een platform waar je op moet klimmen – de voorkant (die lijkt op de neus van een Formule 1-auto uit 2004) staat gericht naar een groot scherm dat je hele gezichtsveld vult. Alleen al het zitten in het ding en het vasthouden van het heuse F1-stuur intimideert me al, en maakt me nerveus. Als ik me vervolgens probeer te concentreren op het scherm en besef wat er zo gaat gebeuren, speelt mijn lunch op. Slik. De bediening is licht en het stuur biedt een gesimuleerde weerstand. Mijn rijgedrag is – voor iemand die toch vele, vele rondjes op Spa heeft gereden – aanvankelijk volslagen ruk. Ik rem veel te vroeg en vertrouw te veel op het gevoel en de feedback van de simulator, zaken die veel gedempter zijn dan die in een normale auto. Na drie rondjes moet ik toegeven dat ik niet echt begrijp wat de zin van deze exercitie is – behalve dat ik misselijk ben en me afvraag hoe de meest extreme hypercar ooit kan worden ontwikkeld met behulp van een martelwerktuig.

Goodwin vertelt me dan hoe het proces verloopt, waarna ik er iets van begin te snappen. Hij zegt dat je de machine heel subtiel en soepel moet bedienen en de feedback moet registreren om die vervolgens te gebruiken. Hij blijkt gelijk te hebben – na nog een paar rondjes begin ik de bochten accurater en meer consistent aan te snijden. Nu ik me beter op mijn gemak voel in de machine, lijkt de virtuele auto die ik bestuur luier en minder happig te zijn om van richting te veranderen. Boven aan het circuit, het deel dat Les Combes heet, is er veel onderstuur in de langzame bochten, en als ik probeer met het rechterpedaal de kont wat meer in beweging te krijgen, weet ik het denkbeeldige overstuur niet op te vangen.

tijd voor de rijtest van de AM Valkyrie

Dan is het tijd om de Valkyrie te rijden. Ik rijd even hard door de Eau Rouge als eerder, en de auto lijkt er haast stationair te draaien – hij lijkt niet bepaald z’n best te doen. Dan rem ik Les Combes in, gebruikmakend van dezelfde referentiepunten als ik in de andere auto aanhield, waarop ik zo vroeg stilsta dat ik opnieuw de bocht in moet accelereren. Ik maak de grootste beginnersfout die je kunt maken – heel erg hard je best doen – wat betekent dat ik een aantal apexen mis, veel achterstevoren sta en nog veel meer vloek.

Hoe de Valkyrie verschilt van andere auto’s

Maar zelfs gedurende deze korte sessie van een half uur begin ik te begrijpen hoe de simulatiemachine werkt, waar ik op moet letten en, cruciaal, in hoeverre deze auto verschilt van de vorige auto, de generieke 700-pk machine. Dit hele platform is platter en responsiever – gewoonweg scherper. Je kunt ’m veel agressiever in de bochten gooien en bij het uitkomen ervan veel eerder op het gas gaan. Als ik uiteindelijk eenmaal een nette, hele ronde heb gereden, is de tijd gekomen om te stoppen, een praatje te maken met de mannen die de simulator bedienen en te zien hoe hard Goodwin me nog aan het uitlachen is.

Uiteraard kom ik niet in de buurt van zijn tijd, maar ik begrijp nu wel hoe het mogelijk is om een auto te beginnen te ontwikkelen zonder de beschikking te hebben over een bewegende machine. Ik vind het nog steeds een kil en emotieloos proces, maar waarschijnlijk scheelt het honderden miljoenen aan ontwikkelingskosten. Soms vertellen de techneuten aan Chris welke veranderingen ze hebben doorgevoerd; vaak laten ze het aan hem over om te ontdekken wat er is gewijzigd. Na maanden en maanden van testen en rekenen zal de gecompliceerde kruiselingse, hydraulische ophanging van de Valkyrie goeddeels uitontwikkeld zijn voordat de auto ooit is gebouwd.

Een bizarre rondetijd op Spa

En hoeveel sneller was hij dan de generieke auto in deze virtuele wereld? Ik gokte op vijf seconden; hij was in werkelijkheid twaalf seconden sneller. Als ik je op Spa in een GT2 RS rondreed, dan stopte en je vertelde dat er een auto voor de openbare weg bestaat die dat rondje twaalf seconden sneller kan doen, dan zou je me voor gek verslijten. En, zoals Goodwin me bij het afscheid vertelt: ‘Dit was de oude kalibratie. De nieuwe is sneller.’ De Valkyrie zal in niets op iets anders gaan lijken.