Mercedes E-klasse review: Heeft ie bestaansrecht tussen de C- en S-klasse?

De Mercedes E-klasse is voor auto’s wat de Magnum is voor ijsjes: een instituut, niet weg te denken, en telkens als je er een tijdje niet mee in aanraking bent gekomen toch weer verrassend fijn. Hoewel ie allang niet meer Mercedes’ belangrijkste model is – SUV’s en zo – plaatst het merk hem als een soort cruciale pilaar in het midden van het kolossale bouwwerk-met-de-ster.

De C-klasse wil op hem lijken, de S-klasse wil hem voorblijven. De zevende generatie van de S rijdt al een tijdje rond en de C is onlangs onder het mes gegaan. Nu pas verschijnt de nieuwe Mercedes E-klasse ten tonele; misschien ook om een punt te maken. Want wat die S kan, kan hij ook.

Niet meer een dubbelganger van de C-klasse

Het is goed om te zien dat Mercedes de styling weer een beetje heeft losgetrokken van de andere modellen. Bij zijn voorganger kon je van een afstandje maar moeilijk vaststellen of je naar een C of een E keek.

Nu lijkt hij weliswaar sterk op de S-klasse, met zijn vloeiende lijnen en forse, wat stompe grille, maar de verlichting geeft een duidelijke hint: per kant twee led-tekeningen, een verwijzing naar de losse ovale lampen die dit model in het verleden zijn eigen gezicht gaven. Achteraan zien we zelfs in elke lamp twee oplichtende Mercedes-sterachtige elementen. Je zou het haast gewaagd kunnen noemen.

De opzet van de Mercedes E-klasse is die van een klassieke sedan: lange motorkap, fors passagierscompartiment, aanwezige kofferklep. Het zo populaire gladde, in één beweging getekende zeepsilhouet blijft voorbehouden aan de vol-elektrische EQ-modellen. De E groeide minimaal ten opzichte van zijn voorganger, met 1 centimeter in de lengte en 3 in de breedte. Bijna dat je denkt: dat had ook niet gehoeven.

De wielopties gaan nu tot 21 inch, al begint dat wel een beetje cartoonesk te ogen met die dunne bandjes eromheen – hou je in, zouden we zeggen. Veel klanten zullen gaan voor de versie met het grote logo (en eromheen heel veel kleine logootjes) in de grille, maar de klassieke chromen versie met een ster op de motorkap, zoals hier, is natuurlijk hoe het heurt.

Het interieur van de Mercedes E-klasse is bescheiden en fraai

In het interieur verwacht je de trots van het moderne, gedigitaliseerde Mercedes: het Hyperscreen. Maar nee, de E-klasse krijgt (uiteraard optioneel) een lay-out met de naam Superscreen. Net wat minder heftig dus – het centrale scherm maakt plaats voor een iets bescheidener exemplaar en de digitale tellers verschijnen op een losstaand display.

Het geheel huist in een dashboard dat mooi rondloopt in het interieur, geaccentueerd met sfeerverlichting (die op de muziek kan meebewegen) en slanke, fraai weggewerkte ventilatieopeningen. Die kun je vanaf het scherm bedienen door aan te geven waar je de luchtstroom wilt hebben, bijvoorbeeld op je gezicht of juist langs je heen.

Het scherm van de passagier is voor de bestuurder rijdend niet af te lezen als er afleidende dingen op -worden vertoond. Met de MBUX-update die er binnenkort aan komt, kun je er Angry Birds op spelen. Oude titel, nog steeds populair – een mooie parallel met de E-klasse. Dat MBUX-systeem is inmiddels in zijn derde generatie, werkt een stuk sneller en biedt een hoop meer mogelijkheden.

Zo prijkt er op het dashboard een cameralens waarmee je foto’s van je malle familie kunt maken of een videogesprek kunt voeren (maar niet als je rijdt). Je kunt zogeheten Routines inplannen met verschillende parameters, bijvoorbeeld dat het schuifdak open gaat bij een buitentemperatuur tussen de 20 en 25 graden of dat je een stoelmassage krijgt als je ’s ochtends de snelweg op rijdt.

Als je wilt, kijkt de E naar je dagelijkse gedrag om met suggesties te komen. Ook grappig: als je alleen in de auto zit, werkt de stembediening nu ook zonder het ‘hé Mercedes’-commando vooraf. Mompel ‘ik heb het warm’ en de airco schakelt een tandje bij. Niet te hard meezingen met Nelly’s Hot in Herre, dus. Of met Fleetwood Macs Go Your Own Way. Want de E heeft nog iets nieuws aan boord: Automatic Lane Change.

Het nieuwe systeem heeft nog wat updates nodig

Dat is niet dat ie van rijstrook wisselt bij het aantikken van het knipperlicht – dat trucje kennen we inmiddels. Nee, hij doet het zonder dat je het van hem vraagt. Dus nader je met 130 een vrachtwagen, dan gaat de Mercedes E-klasse tijdig een strook naar links, als er ruimte is. Na de inhaalactie beweegt hij uit zichzelf weer keurig terug naar rechts.

Het prototype waar wij mee rijden, doet dit niet feilloos – soms remt hij eerst onnodig – maar de software is dan ook afgestemd op Amerikaanse snelwegen. In Europa is ALC nog niet toegestaan; daar wordt aan gewerkt. (Je zou hier een grap kunnen inlassen over ‘dat je toch in geen enkele taxi zelf hoeft in te halen’, maar zo zitten wij niet in elkaar.)

Wij rijden in de Mercedes E 300e

Gelukkig is zelf rijden in de E-klasse een groot genoegen. We proeven van de Mercedes E 300e, een van de plug-in hybrideversies die Mercedes aanbiedt. Hij haalt zo’n 100 kilometer op puur elektra, waarbij je de transmissie nog voelt schakelen en er een fysieke blokkade in het gaspedaal verschijnt.

Duw je daardoorheen, dan haalt hij ook in de elektrische rijmodus de 2,0-liter viercilinder erbij voor maximale prestaties. Met gecombineerd 313 pk en 550 Nm (en een gewicht van 2.200 kilo…) is ie vlot, niet snel. Maar dat is dan ook niet zijn hoofdattractie. Dat is de sereniteit. Het is dat het buiten 32 graden is en de airco flink moet werken, anders konden we ons haar horen groeien.

Het geheim van het heerlijke weggedrag van de E-klasse

De uitgebreid verstelbare stoelen zitten heerlijk – net als de achterbank – en alles opereert met die zachte, tevredenstemmende souplesse waar Mercedes patent op heeft. Onze auto heeft de optionele luchtvering en achterwielbesturing, die hem respectievelijk wolkig comfortabel en verrassend wendbaar maken.

De Sport-modus geeft het onderstel wat weerstand en de besturing wat meer gewicht om de directheid bij te staan, en het weggedrag op bochtige wegen is solide en zelfverzekerd. Maar de E zweept je nooit op; hij sust je vanzelf terug naar een onthaaste staat.

De E-klasse is ook nog eens pienter

Via GPS kan hij de mate van regeneratie regelen en zelfs het rempedaal opereert zo zacht dat je poezelige voetje zich nauwelijks hoeft in te spannen. Mercedes’ nieuwste zit zo tjokvol technologie dat je waarschijnlijk na een jaar nog nieuwe functies zult ontdekken, maar het spul is toegankelijk en werkt logisch. Hij straalt stijl en smaak uit zonder het aan je op te dringen.

Laat ze maar gaan, denkt hij, met hun wilde styling en harde onderstellen – ik doe het op mijn manier. Als PHEV, maar ook als mild-hybride benzine-instapper (de E 200, die we ook kort probeerden) is ie niet te versmaden. Met straks nog de Estate- en AMG-modellen in de mix verschaft de nieuwe Mercedes E-klasse zich opnieuw een heel eigen, verheven plek in de markt.

Specificaties van de Mercedes E 300e (2023)

Motor
1.999 cc
viercilinder turbo hybride
313 pk @ 6.100 tpm
550 Nm @ 2.000 tpm
Aandrijving
achterwielen
9v automaat
Prestaties
0-100 km/u in 6,4 s
top 236 km/u
Verbruik (gemiddeld)
0,5 l/100 km
12 g/km CO2 A label
Afmetingen
4.949 x 1.880 x
1.480 mm (l x b x h)
2.961 mm (wielbasis)
2.210 kg
50 l (benzine)
370 l (bagage)
Prijzen
71.676 euro (NL)
67.034 euro (B)