De game vermindert zijn focus op realisme en wil toegankelijker zijn
Project Cars 3 bevindt zich in een identiteitscrisis. De twee vorige games focusten zich op een clientèle die hun raceschoenen nog aantrok naar bed. Het was niet het type spel dat ter afwisseling met je neefje van twaalf speelde, als Mario Kart kwijt was. Het derde deel echter, is geen hardcore simulator meer. Project Cars 3 laat de teugels vieren en zoekt het meer in de arcade-hoek. Alsof Black Sabbath samen met Katy Perry een pop-album uitbrengt.
Weg zijn zaken als bandenslijtage, pitstops en kwalificatie-sessies in de multiplayer. Het minutieus afstellen van de raceauto’s is niet meer mogelijk, in plaats daarvoor kiest Project Cars 3 voor een gestroomlijnde interface en een carrièremodus die voor Forza Motorsport-fans als een déjà vu zal aanvoelen. Project Cars-fans van eerste uur zijn uiteraard furieus. Maar dat is onterecht.
Andere hardcore simulatoren wonnen het qua populariteit, dus ga vooral iRacing of Assetto spelen als je wilt simmen. Wat PC3 teruggeeft voor het verkopen van zijn ziel, is een veel constantere wegligging. Alle auto’s voelen authentiek en intuïtief, waarbij het niet uitmaakt of je een Le Mans-prototype over Silverstone worstelt of in een Formule E-auto over het krappe Monaco scheurt. De force feedback (hiervoor moet je wel een stuur hebben) is bijzonder goed, wat echt een uitzondering is op de Playstation.
De besturing met de controller is bovendien vele malen beter. Zelfs als je niet al je spaarcenten hebt uitgegeven aan een stuur, kun je hangend in de bank genieten van PC3. Bovendien biedt de game een enorme bibliotheek aan auto’s, die je in de vermakelijke carrièremodus vrijspeelt. Daarnaast zijn er meer dan genoeg circuits om de auto’s op los te laten. De manier waarop je de auto’s koopt, upgradet en aanpast, geeft een opgewaardeerd gevoel van eigendom. De auto’s voelen echt van jou.
Voor liefhebbers van de eerdere delen, levert Project Cars 3 waarschijnlijk te veel in. Door de auto’s bestuurbaarder te maken op de controller, werd de bediening via een stuur iets te simpel. Bovendien ontbreken Spa en La Sarthe op de circuitlijst, en er is geen mogelijkheid tot lange-afstandsracen. Het bij elkaar geraapte zooitje auto’s als startgrid veroorzaakt bij de motorsportnerds waarschijnlijk flinke jeuk.
Voor de meer casual racer is Project Cars 3 een zeer vermakelijke game die je betrekt bij het racen. Je raakt gemakkelijk uren kwijt bij het spelen van de game. Die Katy Perry doet het zo slecht nog niet met Black Sabbath.
